सोन्याच्या लंकेतही, जळत माझ खेड होत...
निर्व्याज माझ प्रेम, सर्वच काही वेड होत...
व्यक्त कसं करावं हे सगळ्यात मोठं कोडं होतं
आणि मी कितीही व्यक्त केलं तरी तुझ्यासाठी ते थोडं होतं...
तू उभी असतानाही , जाण माझ नक्की होत
जीव जडला होता , अन मन हे दुखी होत
अडखळत माझ चालण, तुझ मात्र ध्येय होत
दिशाहीन जगलो मी, तुला सार श्रेय होत
No comments:
Post a Comment