वाटल नव्हत मला, अस काही घडेल,
आपल्या मैत्रीचा वृक्ष, असा कोलमडून पडेल..
याच मैत्रीला कधी काळी, मधाचा गोडवा होता,
त्या दीवसात रोजच , दीवाली अन पाड़वा होता
जेव्हा रडत होतो , तेव्हा मैत्रीनच हसवल ,
जेव्हा हसायला शीकलो, तेव्हा मैत्रीनच रडवल,
चुक तुज़ीही नसावी, अन चुक माजीही नसावी ,
काय सांगाव, आपल्या दैवातच खोट असावी,
कारनाशीवाय दुरावलो याचच वाईट वाटत,
रडून रडून शेवटी , डोल्यातल पाणी आटत
वीसरूण सार दुःख , मी मनाला हव आवरायला ,
तू परत येशील समजून तयार आहे मी सावरायला
तू परतेपर्यंत मी तुझीच वाट पाहीन,
आताच काय , आजन्म तुझाच मीत्र राहीन,
जपून पावल टाकत जा, चुकुनही घसरू नकोस,
आठवण नाही काढलीस, तरी मला वीसरू नकोस
वाटल नव्हत मला, अस काही घडेल,
आपल्या मैत्रीचा वृक्ष, असा कोलमडून पडेल..
