सरपणासाठी तोडलेल्या ओंडक्याला
एकदा पालवी फुटली
त्याचे त्यालाच कळेना
जगन्याची ही जीद्द कुठली
जगुनही काय होते
शेवटी जळनेच नशीबी होते
तरीही जगावेच आपण
असे त्याला नेहमी वाटत होते
पालवी त्याची नाजुक
ती का कोणाला सावली देणार होती?
त्याची वेड्याची मात्र
अशीच काहीशी आशा होती
आता त्याला कोणी सांगाव
जीवन तुझ एवढ्यापुरतच आहे
अन आज पालवी फुटली तरी
उद्या तुझे मरण नीश्चीतच आहे
तरीही काय ती जीद्द
त्यालाही जगुनच दाखवायचे आहे जणू
खर्च ओंडक्याचे ते आयुष्य
यालाच खरे जगणे म्ह्णु
1 comment:
chngali aahe kavita....
Post a Comment