Tuesday, September 25, 2007

माझी पहीली कवीता

सांगन्यासारख पुष्कल आहे
बोलन्यासारख पुष्कल आहे
पण तुझ्यामाझ्या भेटीतला
दुरावाही अटल आहे

सांग स्वताला आवरू कसा
पान्यात नाव सावरू कसा
सागराच्याच पोटी जर
थैमान घालीत वादल आहे

तुच सांग काय करु
चीत्रात रंग कसे भरू
प्रत्येकच रंगाला जर
स्मर्नांचा ओघल आहे

कसे सांगतेस थांब जरा
पोर्नीमा अजुन लांब आहे
चंद्राकडे जान्याचे पायात
कुठे बल आहे

आता आपण अस करु
आता आपण अस वागु
आणी सार्या जगाला
आता सांगु....

दीवा आणी वातीच नात
कीती नीर्मल आहे
अन तुझ्यामाझ्या भेटीनेच
सुर्य पहा उजल आहे
सुर्य पहा उजल आहे ...............

No comments: